الگوی نظری عملکرد طرح های توسعه محصول جدید در فضای نوآوری باز مبتنی بر قابلیتهای مدیریت طرح

مقالۀ حاضر، به ارایه مدل نظری برای شناسایی قابلیت­های مدیریت طرح و بررسی اثر آنها بر عملکرد طرح­های توسعه محصول جدید در فضای نوآوری باز می­پردازد. سازمان هایی که راهبرد نوآوری باز برای توسعه محصولات جدید خود انتخاب می نمایند، نیاز دارند که قابلیت­های جدیدی را در سطح طرح، پروژه و سازمان مادر ایجاد و یا قابلیت­هایی را تقویت کنند تا بتوانند در این فضای جدید موفق باشند. با ایجاد یا توسعه این قابلیت­ها، می­توان از طریق استفاده از ظرفیت­های شبکه خارج از سازمان و توانمندی­ها و فن­آوری­های موجود در بازار، عملکرد بهتری در مدیریت طرح­های توسعه محصول جدید داشت. بدون توجه به این قابلیت­ها ممکن است عملکرد و موفقیت کمتری را در سازمان شاهد باشیم. در این مقاله با استفاده از روش نظریه داده بنیاد، قابلیت­های مورد نیاز در سطح طرح و سازمان مادر برای توسعه محصولات جدید در فضای نوآوری باز شناسایی گردید. با مطالعۀ چهار طرح نسبتاً موفق و از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته و تجزیه و تحلیل داده­ها، این قابلیت­ها شناسایی و در قالب یک مدل نظری ارایه شد. هشت قابلیت شناسایی شده، به­عنوان مهم­ترین قابلیت­های موثر بر موفقیت عملکرد طرح­های توسعۀ محصول جدید عبارت­اند از: مدیریت یکپارچگی و تغییرات؛ شکست، تعریف و تحویل­گیری کار؛ مدیریت دانش و فن­آوری؛ تدوین استراتژی مناسب همکاری و برون­سپاری؛ مدیریت قرارداد و دعاوی؛ مدیریت شبکه؛ بودجه­بندی و تامین به­موقع منابع مالی و مدیریت ارتباطات. این قابلیت­ها مکمل قابلیت­های عمومی مورد نیاز برای مدیریت طرح­های توسعه‌ی محصول جدید بوده و بایستی در فضای نوآوری باز، توسعه و تقویت شوند. همچنین، عواملی مانند مدیریت شبکه، سازماندهی و معماری مناسب، انعطاف در آئین­نامه­ها و الزامات حقوقی و بازرگانی، صندوق­های حمایتی از پیمان­کاران، مدیریت فن­آوری، سیستم­های نگه­داشت منابع انسانی، دانش فنی و فرهنگ سازمانی باز در سطح سازمان باز برای افزایش موفقیت طرح های توسعه محصول جدید شناسایی گردید. در نهایت، یک مدل نظری بر مبنای داده­های جمع­آوری شده و تحلیل­های انجام شده، ارایه گردیده است.